De verdwenene
Onhandig hadden ze elkaar in de luchthaven de hand geschud, Simon en zijn neef. Een onzekere en verlegen jongen, met te lange armen en een beginnend baardje. Zijn radeloze moeder had, na jarenlange stilte, plots gebeld en bij haar naar Canada geëmigreerde broer aangedrongen hem ‘voor een tijdje’ op te nemen. Simons gemompelde ‘Laat hem maar komen’ bleek al snel een fout, fout, fout.
Simon is zijn gekoesterde zelfstandigheid kwijt. Het duurt dan ook niet lang voordat het misgaat tussen oom en neef. Hij stoort zich aan de jongen, die het liefst tv kijkt, pizza bestelt en zeurt dat hij naar de Rocky Mountains wil. In een vlaag van toegeeflijkheid zwicht Simon: een dagje uit dan maar.
In een fastfoodrestaurant ontmoeten ze twee enthousiaste bergwandelaars: vader en zoon. Zij nemen de jongen mee voor een day tour, terwijl Simon achterblijft in het pittoreske bergplaatsje. De drie komen met grote verhalen terug van de wandeling. En dat niet alleen: ze hebben de smaak te pakken en willen het hele komende weekend de bergen in. Het avondeten eindigt in een hoogoplopende ruzie en een bodemloze vernedering voor Simon. De volgende ochtend is het Rocky-trio spoorloos, ze hebben uitgecheckt zonder een bericht achter te laten.
Net als in haar toneelstukken geeft Lot Vekemans in haar tweede roman een inkijk in de donkere kamers van de menselijke ziel, door op zoek te gaan naar de verborgen drijfveren achter ons dagelijks doen en laten.
