Door alle honderd harten wit te kalken
Onvermoeibaar, en als het moet ‘door alle honderd harten wit te kalken’, baant Henk van der Waal zich in de tien meanderende gedichten van deze bundel – zijn het klaagzangen, zijn het liefdesliederen? – een weg naar licht. Hoe je dat licht moet karakteriseren? ‘Je kunt dat zijn noemen, of geluk, of doordesemde aanwezigheid / het is in ieder geval iets wat van buiten komt, maar / gek genoeg diep van binnen in je brandt / iets wat je gekregen hebt / iets wat je te zijn hebt / iets wat je te geven hebt: / liefdesgemoed’.
