En toen kwam Annika
Kasper van Royen is filosoof en schrijver. Ook is hij vader. Kasper is geen typische vader. Hij is sociaal onhandig, mensenschuw, weet zich geen houding te geven, praat nooit met onbekenden en verblijft het liefste alleen in zijn gedachten.
Het verschonen van luiers en het verzinnen van verhaaltjes blijken Kasper prima af te gaan. Wat hem zwaarder valt zijn de vele situaties waarin hij buitenshuis terechtkomt. Van crèches en volle trams tot speeltuinen en Sinterklaasintochten, elke keer wordt hij weer geconfronteerd met zijn totale gebrek aan sociale handigheid. Ongewild zoekt Jan en alleman contact met hem wanneer hij met zijn dochter is, hij moet met andere ouders praatjes houden in de speeltuin, naar crèchefeesten en kinderverjaardagen. En hij wordt geacht een antwoord te hebben op opvoedkundige vragen en hierover mee te praten. Dit alles is voor een doorsnee ouder misschien even wennen, voor Kasper is niets ergers denkbaar. Maar voor zijn dochter doet hij alles.
Annika gaat over wat het krijgen van een kind met je doet. Met zijn scherpe en geestige schrijfstijl neemt Kasper van Royen de lezer mee in zijn bizarre gedachtenkronkels, zijn filosofische inzichten en zijn traumatische ervaringen.
