Graven naar het hart van de aarde
Als de wedstrijd begint cirkelen we om de eiken eettafel, een tafel waaraan in betere tijden meer dan vijftig gasten konden zitten en waarop duizend papieren kraanvogels zijn opgesteld - tweehonderdvijftig voor iedere broer. De kraanvogels worden vervolgens over de tafel rondgeblazen door vier enorme ventilatoren, eentje op iedere hoek van de tafel, tot er nog maar één kraanvogel over is. De eigenaar van die laatste vogel erft het landgoed.
Kevin Wilsons verhalen zijn onweerstaanbaar grappig en doen denken aan David Sedaris. Wilsons personages variëren van werknemers voor een bedrijf dat stand-in oma's levert aan families met overleden, zieke of gewoon nare grootouders, tot een medewerkster bij een scrabblestenenfabriek wier ouders spontaan in vlammen zijn opgegaan. Graven naar het hart van de aarde werd bekroond met een Shirley Jackson Award voor de beste verhalenbundel.
