Ik laat me shine niet doffen
Amsterdam Zuidoost, oftewel de Bijlmer, komt vaak op een negatieve manier in het nieuws, met sensatieverhalen over liquidaties, drillrappers en bende-strijd. In de media wordt vooral óver jongeren gepraat en niet mét. Om erachter te komen hoe (jonge) mensen werkelijk wonen en leven in Zuidoost, besloot Hester Carvalho zich onder te dompelen in dit stadsdeel, en zich te informeren via de bewoners zelf. Carvalho sprak gedurende meerdere jaren met jongerenwerkers, docenten en politie en interviewde daarnaast tientallen jongeren over hun achtergrond, hun thuissituatie en hun dromen. Ze bezocht concerten, toneeluitvoeringen, businessmeetings, dialoogavonden en kerkdiensten en zo ontdekte ze de veerkracht van de jongste generatie Afro-Nederlanders in de wijk. Rode draad bleek de behoefte om te creëren. De scheppingsdrang is groot, nagenoeg iedereen danst, ontwerpt, fotografeert, maakt kunstwerken en, vooral, hiphop. Grote namen als SMIB, Cho, Henkie T, MocroManiac, Latifah zijn opgegroeid in Zuidoost en kregen landelijke bekendheid.
Dit boek gaat over achterstelling, het gevoel van ontworteld-zijn. Maar het gaat ook over het ontstaan van jeugdcultuur en de helende kracht van kunst. En juist wat betreft kunst blijkt Zuidoost inmiddels toonaangevend.
