Ik stuur deze brief maar op goed geluk weg
Vanaf het moment waarop Hella S. Haasse in 1938 op twintigjarige leeftijd vanuit Nederlands-Indië in Nederland aankomt om te gaan studeren, schrijft ze haar ouders over haar nieuwe, onwennige leven. Vertelt ze aanvankelijk op luchtige toon hilarische anekdotes, al snel is er door de Tweede Wereldoorlog en vervolgens door de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog geen briefverkeer meer mogelijk. Haar vader en moeder, ieder in een ander jappenkamp geïnterneerd, zullen pas jaren later lezen hoeveel ingrijpends er in het leven van Hella heeft plaatsgevonden: haar huwelijk, de Hongerwinter, de geboorte van haar eerste twee dochtertjes, van wie de oudste als peuter overlijdt, en haar debuut als schrijfster van Oeroeg.
Voor het eerst gepubliceerd: de bewaard gebleven brieven van de jonge Hella S. Haasse aan haar ouders en schoonouders
